Óskabarn þjóðarinnar

Smyrill skrifaði þessa grein, sem birtist í Mbl. skömmu eftir að hluthafar h/f Eimskipafélags Íslands samþykktu á hluthafafundi með afgerandi meirihluta að yfirfæra félagið til Straums-Burðaráss og gera Eimskipafélagið að dótturfyrirtæki þessa fjárfestingarbanka. Ég greiddi, ásamt fáum öðrum hluthöfum, atkvæði gegn tillögunni. Þegar ég skrifaði greinina var ég mjög hikandi  í lofgjörð minni um útrásarvíkingana, en gerði það samt, sennilega til að þóknast meiri hlutanum og til að vera í takt við tíðarandann þá. Ég myndi að gefnu tilefni, nú í nóvember 2008, ekki mæra þessa atburðarrás en það er gott að vera vitur eftir á. Mér virðist óskabarnið nú um stundir eiga í vök að verjast eftir að ráðgast hefur verið með það á ýmsan misvitran hátt, en vafalaust á það eftir að ná vopnum sínum á ný.  Hlutabréf mitt var arfur eftir afa minn, sem gerðist stofnfélagi , ásamt þúsundum Íslendinga hér heima og í Vesturheimi, strax við stofnun félagsins 1914.

 

"Frá og með 19. mars er H.F. Eimskipafélag Íslands orðið dótturfélag Burðaráss, sem áður var fjárfestingar-dótturfélag H.F. Eimskipafélags Íslands. Þessi breyting var samþykkt með yfirgnæfandi meirihluta mættra hluthafa á aðalfundi félagsins þennan dag. Ekki þarf að rekja söguna um stofnun Eimskipafélagsins fyrir 90 árum, sem var merkur áfangi í sjálfstæðisbaráttu okkar. Þjóðin öll, ásamt löndum okkar í Kanada, sameinaðist um stofnun þessa félags og það var fögnuður um allt land, þegar fyrsta skip félagsins, E/S GULLFOSS, kom til heimahafnar, Reykjavíkur, sem þá var höfuðstaður Íslands. Nú virðist mér að meiri hluti Burðaráss gæti tæknilega selt dótturfélag sitt, H.F. Eimskipafélag Íslands, hæstbjóðanda, jafnt erlendum sem innlendum aðilum.  Að  vísu  ber ég traust til núverandi eigenda Burðaráss og veit að þeir eru dugandi menn og framsýnir, sem sjá sér færi á að fara í víking og fjárfesta í góðum fyrirtækjum á erlendum vettvangi, vonandi landi okkar til vegsauka og til hagsbóta fyrir viðskiptamenn félagsins og hluthafa.  En ég ber þá von í brjósti að þeir láti aldrei freistast af erlendum tilboðum hversu mikið gull, sem kynni að vera í boði, og haldi þessu alíslenska 90 ára óskabarni þjóðarinnar,  H/F Eimskipafélagi Íslands,  ávallt í íslenskri eigu.  Einnig vona ég að sá draumur eigi eftir að rætast að íslensk kaupskip sigli á ný undir hinum fagra fána okkar, en vegna samkeppnisaðstöðu virðist það óhentugt nú um stundir;  en  spurningin er,  gætu íslensk  stjórnvöld e.t.v. bætt úr þessu ástandi með laga- eða reglugerðarsetningu, sem gerðu innlendum kaupskipaútgerðum á ný fært að sigla undir íslenska fánanum?  Íslendingar hafa enn ekki glatað stolti sínu."  -  Smyrill.