Einelti

Einelti er ávallt alvara.    Ég þakka Steinunni Valdísi Óskarsdóttur, frv. borgarstjóra, fyrir ágæta og tímabæra grein, sem birtist í í 24 stundum 24. júlí. Hún tekur á þessu alvarlega vandamáli af mikilli þekkingu og  skynsemi.  Einelti í skólum og víðar hefur viðgengist um langan aldur en bót á þessu hættulega fyrirbæri verður ekki ráðin fyrr en skólayfirvöld, kennarar og foreldrar taka höndum saman og sameinast um að lágmarka og helst af öllu að stöðva þetta samfélagsmein.       Sama þarf að gera á vinnustöðum þar sem einelti viðgengst.    En hvernig lítur þetta út í stjórnmálaheiminum, meðal ráðandi manna, sem með völdin fara, eða  yfirmanna, sem hafa með höndum embættisveitingar og fara með mannaforráð? Fá þeir nokkurn frið til að vinna að úrlausn vandasamra verkefna?    Ráðamenn í þjóðfélagi okkar og ekki síst þeir sem fara með völdin hverju sinni, verða þráfaldlega fyrir ómaklegum árásum af andstæðingum þeirra í stjórnmálum, stjórnar-andstæðingum sem telja sig hafa  yfir að ráða einu réttu lausnir á vandamálum líðandi stundar, þótt svo sé ekki,  aðeins til þess að reyna að koma höggi á viðkomandi ráðamann eða ráðamenn og helst með það fyrir augum að gera þá að ómerkingum með skömmum sínum og oft á tíðum ábyrgðarlausri gagnrýni. Hér er oft um visst einelti að ræða og oft linnir ekki látum fyrr en búið er að gera út um þann eða þá, sem fyrir þessum ósköpum verða, en tilgangur þessa óábyrgu andstæðinga er auðvitað sá að þeir vilja sjálfir komast að kjötkötlunum og fögnuðurinn nær þá fyrst hámarki,  þegar þeir sjá fórnarlömb sín liggja í valnum. Þessu fylgir sú hætta að bestu og færustu menn þjóðarinnar eða sveitarfélaganna kæri sig ekki um að bjóða sig fram þegar val eða kosningar eru í aðsigi.   Eðlilegt er að menn skiptist á skoðunum, en þeir menn, sem þjóðin eða borgararnir kjósa til þess að fara með æðstu og vandasömustu störfin,  hvort heldur sem er á landvísu eða í sveitastjórnum, eiga að vinna og starfa saman og að lokum sameinast um þær lausnir, sem landinu eða bæjarfélögunum eru fyrir bestu og lýðnum til farsældar.  Öllsundrung, stöðugar þrætur og andstyggilegt einelti er ótilhlýðilegt og til skammar og leiðinda. Fólkið hefur treyst þessum mönnum en þeir verða að sýna fólkinu að þeir séu traustsins verðir. Þótt að vísu sé oft að mörgu að hyggja og hagsmunir landsmanna séu iðulega mismunandi, er í flestum tilfellum aðeins til einn sannleikur og eitt réttlæti. Smyrill